20 Koeien en het eerste Afrikaantje Cynthia!

Afgelopen weekend hadden we een weekend vrij en zijn we met een Amerikaanse en Zweedse vrijwilliger gaan zwemmen bij een lodge net buiten Arusha. Deze bleek van Nederlanders te zijn dus dat was er grappig. En heerlijk om eindelijk na 2 weken met die warmte een frisse duik te kunnen nemen. Hierna zijn we naar het huisje van Chris gegaan, die eigenlijk gewoon zijn eigen appartement heeft met tuin, woonkamer, keuken en 2 slaapkamers echt super mooi! En hebben we ons buik vol gegeten met Cheeseburgers en heel veel groenten en fruit! Dit was echt zo lekker, en een keer gezonder en niet zo vet! ’S Avonds hebben we nog wat spelletjes gespeeld en dat is erg hilarisch aangezien al die talen zulke gekke woorden hebben voor elkaar. Dus als je elkaar woordjes of zinnetjes wilt leren van je eigen taal is dit alleen al vermakelijk. Hierna werden we opgehaald door onze taxi chauffeur en waren we een half uurtje later ongeveer thuis net voor de avondklok!

Op zondagmorgen zijn we met de dokter naar de kerk geweest, een Rooms-Katholieke dienst. We waren naar de Engelse dienst geweest en dat vond ik wel jammer want het was niet zo gospel als ik had gehoopt. Het koor was vals, alle coupletten werden hier gewoon tot 3x toe achter elkaar allemaal herhaald. Ik denk dat dat is omdat ze dan pas de melodie door hebben want bij de laatste coupletten gingen er steeds meer mensen meezingen haha. Verder was de dienst niet goed te verstaan dus af en toe was het ons een raadsel of we nu moesten gaan staan, zitten of bidden. Maar het was interessant om een keer te zien. Volgende week gaan we naar de Swahili dienst dus hopelijk is dat meer met zingen en dansen.

Hierna nam de dokter ons mee naar een winkeltje van zijn schoonbroer om daar doeken en stoffen te kopen voor onze Afrikaanse outfits, helaas was het winkeltje dicht vanwege een begrafenis (hier heeft iedereen per maand ongeveer een begrafenis want je buren en al je kennissen noemen ze hier allemaal je broer en je vader en moeder dus 1 grote familie).

Onderweg met de auto is een hele trip, een complete chaos op de weg, geen regels en enorme grachten en putten waar je door moet. Op den duur zaten we ook vast met de auto in zo’n brede diepe greppel, en begonnen er opeens dronken jongens van buiten dingen te roepen naar ons en gooide ze ook opeens stenen naar binnen. Ik vond dat zo raar, en snapte er niks van. Dit resulteerde wel dat ik er nu weer een groot blauw aandenken bij heb op mijn heup aan die grote brokken steen, ik vind die Sjonnies van op straat ook steeds enger, viezer en gemener worden en ben blij dat we heel veel met de taxi kunnen doen en eigenlijk altijd met z’n 3-en zijn! Later kwamen we erachter dat dit was omdat er verkiezingen waren en het tussen 2 teams gingen. Vandaar dat er door heel de stad ook veel politie reed met echt enorme geweren. Gellukkig reden we hierna weg uit de stad en reden we een bush bush paadje in, heel zanderig en naar een heuvel toe. We moesten door enorme plassen, grote hopen steen en nog diepere putten. Ik snap niet dat die auto hier nog steeds rijd, want je zit echt te schudden in de auto dat je er bijna last van je rug zou krijgen! We kregen op de top van de heuvel een stuk grond te zien van de dokter waar ze een huis aan het bouwen waren voor een werknemer van hem die zijn plantage en moestuintjes daar ook onderhield. Er waren daar ook 4 hele dikke varkens, en 2 koeien en een klein kalfje echt heel schattig en je kon ze gewoon aaien. Verder was het er erg mooi en keek je zo vanaf de heuvel een vallei in met heel veel bomen en groen en een klein riviertje wat daar beneden liep met veel bloemen. Omdat we van te voren niet wisten dat we ergens heen gingen en dat het zo mooi zou zijn had niemand zijn fototoestel bij dus hopelijk gaan we er nog een keer heen!

Later liet de dokter nog wat gebouwen en grond van hem zien en ontmoette hij daar ook mensen die hij kende. De dokter zei toen tegen mij dat deze man hem 20 koeien bood om met mij te trouwen! Echt die mannen zijn hier gek geworden, doe er dan op z’n minst nog wat lieve geitjes, negerschaapjes en varkentjes bij heb ik tenminste nog een kinderboerderij. De dokter zei dat hij dit te weinig vond en hij met een tegenbod moest komen, die grapjas. Ik zei tegen deze man dat ik al een hele lieve vriend had en nog steeds aan het wachten was tot hij mij zou vragen, waarop de man zei dat ik mijn boyfriend wel in Nederland kon achterlaten en hier ook gewoon een man moest nemen!

Onze was moeten we hier met de hand doen, en dat is echt geen doen… Onze witte uniformen zijn na een nachtje werken hartstikke vies van het stof en vooral van het bloed en alle andere vloeistoffen. Dan zit je in een teiltje met een stuk zeep te boenen maar je krijgt het gewoon niet meer wit. Ook onze normale kleren krijg je al niet meer schoon, vind ik zo goor dat je in vies uitziende kleren moet lopen maarja hier valt het eigenlijk toch niet op. Maar het ergste is nog, ik begin te ruiken als een Afrikaan!! Echt niet grappig, toen ik hier kwam vond ik de mensen allemaal ruiken, ze hebben een typische lichaamsgeur. Maar nu begin ik zo zelf te ruiken, echt verschrikkelijk! Ik heb zelfs oranje zweet bleghh… komt van het andere soort eten en de vele verschillende kruiden denk ik!! Als ik terug ben ga ik eerst maar in een ontgiftigingskuur want voordat wil niemand bij me in de buurt komen. We kunnen tot nu toe gelukkig wel elke dag douchen, het is wel alleen koud water maar dat is eigenlijk wel lekker.

Het eten begint hier nu wel eentonig te worden, we eten ong. 6 verschillende gerechten dus om de 2 dagen weer hetzelfde omdat we ’s middags bij de lunch ook al warm eten krijgen. Het is heel veel rijst en spaghetti met kruiden en olie, en altijd een soort hele zoute spinazie met ui, een andere groenten hebben we in de afgelopen weken nog niet gekregen. Dus je kan wel al nagaan hoe ik af en toe aan het zeuren ben om m’n groenten :$! Ik heb ook het gevoel dat ik al die tijd zo ongezond eet, het zijn alleen maar koolhydraten, heel veel olie en kruiden en erg zout! Is niet gek dat de Afrikaanse vormen wat breder zijn dan dat wij gewoon zijn ;). Dus ik kom straks terug met een eigenaardig Afrikaans geurtje en 5 kg zwaarder denk ik!

Laatst zijn we naar een Massai markt geweest, allemaal hele kleine standjes en hokjes helemaal volgepropt met handgemaakte spulletjes en heel veel hetzelfde. In elk winkeltje werd je meegetrokken en moest je alles vastpakken en kijken. Maar na ong. 10 dezelfde winkeltjes te hebben gezien dan heb je het ook wel gehad en is het ook steeds moeilijk om nog beleefd te zijn en te doen alsof je enthousiast ben over kralen mandjes. Hier moet je ook erg afdingen want je wordt continu afgezet natuurlijk. Dit afdingen vind ik echt heel leuk om te doen, en is als een soort wedstrijdje en erg gemakkelijk! Je zegt zelf gewoon geen prijs en laat hun eerst met een prijs komen, dan zet je zelf echt super laag in en laat ze weer met een tegenbod komen die vaak al 2/3 lager was dan de eerste prijs. Dan zeg je dat je dat niet gaat doen je legt je spulletjes terug en loopt de winkel uit, en een paar minuten later wordt je dan toch weer de winkel terug ingeroepen dat ze het wel doen. Het omrekenen is nog wel irritant want 10.000 shiling is ong. 5 euro, dus je betaalt hier in enorme grote bedragen!

Van de week hebben we een rare week gehad met onze nachtdiensten, we hebben alle speciale gevallen gehad en niks liep normaal! De eerste bevalling maandag was voor mij en we zaten bij de zusterpost en opeens hoorde we een schreeuw, dus wij erheen rennen. Marlies en Chantal doken de verloskamers in om handschoenen te pakken maar ik werd vastgepakt door oma die met 1 hand mij vasthad en met haar andere hand het hoofdje van de baby. Gelukkig had ik nog handschoenen in mijn schort zitten en heb ik de bevalling kunnen doen. Het meisje werd meer dood dan levend geboren en staarde ons op zo’n enge manier aan, hartstikke slap geen ademhaling. Hier houden ze de baby’s dan aan hun voeten vast ondersteboven en klappen heel hard op het ruggetje. Gelukkig hielp dit en begon het meisje te kreunen, op dat moment was ik zo blij met dit gekreun! De mama was wel uitgescheurd maar dat is ook niet gek want ook deze vrouw was weer flink besneden, dus hebben we haar toch nog verhuist naar de verlostafel en mocht ik voor het eerst gaan verdoven en hechten. Het is natuurlijk niet leuk voor de mama, maar leuk dat ik dat hechten vond! Net alsof je de puzzel weer compleet moet maken, was echt heel gaaf! En al zeg ik het zelf vond het er nog best normaal uitzien nadien (ook wel fijn voor de mama, want het was veel beter dan voordien met de besnijdenis)! Toen ik de verloskamers uitliep kwam de desbetreffende oma naar me toe en begon me helemaal te knuffelen (het vrouwtje was niet langer dan 1,5m), ze begon te bidden en m’n handen te kussen en ik had echt zo iets van wat gebeurt hier nou! Later kwam de papa naar mij toe en vroeg wat mijn naam was, omdat ze mijn naam hier erg moeilijk vinden om uit te spreken moest ik het in zijn telefoon typen. En wat bleek: de eerste Cynthia is geboren! Het lieve kleine meisje van 2.3kg werd gewoon naar mij vernoemd! Ik vond dit zo gaaf en zo leuk, alleen wel sneu dat dit meisje de rest van haar leven continu haar naam moet blijven zeggen omdat ze het hier niet kunnen uitspreken! Maar toch er loopt hier over 10 jaar gewoon een Afrikaantje Cynthia!!

Verder liepen de nachtdiensten erg rommelig. De 2e nachtdienst was er een dokter van dienst die we nog niet eerder hadden gezien maar we zullen hem ook nooit meer vergeten! Een erg lange man, en enorm zat! Wat een irritante en meest onbeschofte dokter was dat. Hij was erg handtastelijk en ook naar de zwangere vrouwen. En die man was zo bezopen, hij zag en zei de raarste dingen. Zo kwam er een vrouw binnen met infectieklachten en moesten we van hem steriel gaan staan want ze zou zo meteen gaan bevallen! Die vrouw had geen weeën, geen ontsluiting echt die dokter zag spoken! Op den duur voelde we ons ook echt niet meer op ons gemak, met Chantal wilde hij al 5x trouwen en ons continu aanraken net als de bedlegerige vrouwen met hun baby’s. Ik was echt zo kwaad, en wat ik ook zei tegen die man het hielp niet. We vroegen aan de verloskundige of ze niks konden doen, maar de dokter staat boven hun dus ze mogen niks zeggen. Net na middernacht ging de dokter eindelijk weg, en rende de verloskundige erachteraan om de deur snel op slot te doen van binnen zodat hij er niet meer in kom. We hebben toen samen met heel de zaal vrouwen heel hard moeten lachen! Later die nacht hebben we ook ons eerste ritje in de ambulance gemaakt, dit was erg komisch. De desbetreffende dame zat in een stoel, 2 dames ik denk familieleden zaten op de andere stoel en wij met z’n 3-en zaten op de brancard heen en weer te schommelen over de goed geasfalteerde wegen hier. Toen we bij het andere ziekenhuis kwamen hebben we mevr. bij materniteit gebracht en gezellig staan kletsen met het personeel daar. Er was daar net een stuitbevalling geweest van een kindje met een open ruggetje! Echt zo onvoorstelbaar, over een paar weken mogen we daar ook stage gaan lopen dus ben erg benieuwd.

De laatste nacht was er een heks van een vroedvrouw, het was zo’n dikke met een zwarte pieten pruik op. Ongeveer tussen de 50-60 en zou beter met pensioen gaan. Echt wat een chagerijn was dat, volgens mij mocht ze blanke mensen niet. Ze had ook een geitensik met kroeshaar, echt net een heks. Het was zo’n bezienswaardigheid dat ik er iedere keer goed naar moest kijken hoe het nu zat maar dat was ook het enigste grappige aan haar! Er was een dame waarvan ik de intake had gedaan, mevr. tijdens de arbeid had opgevolgd en toen ze inderdaad volledig was ik de bevalling van zou gaan doen. Maar die stomme troela duwde me aan de kant en ging daar zelf staan. Dus ik vroeg of ik de bevalling mocht doen, waarop ze gewoon niks zei. Dus ik nog een keer: mag ik de bevalling doen, waarop ze zei: No! Dus ik vroeg waarom niet, toen negeerde ze me weer. Ik heb m’n handschoenen uitgegooid en ben boos de verloskamer uitgelopen. Later flikte ze dit nog een keer bij een andere bevalling en toen hebben we haar genegeerd en tegen de dokter gezegd. Op den duur had ze spullen nodig en riep ze ons, maar we hebben ons alle 3 omgedraaid en haar ook genegeerd zodat ze zelf met d’r dikke gatje kon gaan lopen. Ze was ook totaal niet kundige, ze had geen kennis en totaal geen verloskundige waardig. Op den duur was er een mevr. 10 cm ontsluiting en al meer dan 2uur aan het persen. Na 3 kwartier heb ik mevr. onderzocht want die geit liet haar maar gewoon op de verlostafel liggen en ging zelf thee drinken. Het kindje was nog totaal niet ingedaald dus ik heb tegen de verloskundige gezegd dat deze vrouw doorverwezen moest worden en de dokter moest komen want dat het kindje niet ging passen. Hier luisterde ze niet naar en heeft mevr. de 1,5 uur daarna gewoon nog laten persen. Toen was er nog steeds geen vordering en ik wil niet weten wat de harttonen waren. Maar ik ben bang dat het kindje er niet meer was. Toen vond ze het zelf toch ook wel lang duren en heeft ze met typ-ex het dossier verandert en gezegd dat mevr. nog maar een half uur volledige ontsluiting had dus nog maar even aan het persen was! Ik was toen zo boos op die vrouw, en vond het zo erg dat dit gebeurde en wat ik ook zei er gewoon niks gedaan werd en ik moest toekijken hoe deze domme spook verloskundige aan het spelen was!

Verder was er die dag ook een miskraam geweest van een kindje op 20 weken, de moeder was zonder iets te zeggen vertrokken en had het baby’tje laten liggen. We hebben het kindje nog mogen bekijken en het zag er eigenlijk zo mooi uit, zo compleet en zo klein! En dat lag daar maar te liggen in kranten in een vuilniszakje in die warmte tot er tijdens een volgende vergadering is besloten zou worden wat er gedaan mee werd. Dus kortom een hele rare week en een echte cultuurshock die eindigde toen we terug liepen naar het gastgezin aan het einde van de nachtdienst. Elke morgen zien we een puppy lopen of slapen bij een andere hond, echt heel schattig en braaf! Vanmorgen zagen we hem niet en zeiden we nog tegen elkaar Hey die blonde puppy is er niet. Totdat we iets verder liepen en de puppy platgereden op straat lag dood! Op dat moment kon ik wel in tranen uitbarsten, na zo’n verschrikkelijke nacht en dan dat hondje. Toen had ik een hekel aan al die achterlijke Sjonnies die zo gevaarlijk rijden en die heks van een vroedvrouw met d’r geitensik!

Ik ga nu maar slapen en genieten van het aankomende weekend en de eerste safari waar we hopelijk olifanten, aapjes, zebra’s en nog heel veel dieren gaan zien!

Xx Cyn