Eerste blog vanuit Arusha
Door: Cynthia
Blijf op de hoogte en volg Cynthia
29 Januari 2014 | Tanzania, Arusha
De eerste blog vanuit Tanzania, het is gelukt om internet te kopen. Erg ingewikkeld en duurt allemaal erg lang maar we hebben weer contact met de buitenwereld zolang de stroom niet uitvalt.
Vrijdag op zaterdagnacht zijn we om 10 over 2 plaatselijke tijd aangekomen op vliegveld Kilimanjaro. Dit was een klein luchthaventje maar netjes. We moesten daar eerst langs van die militaire vrouwen voor onze visum. Je zou alleen al bang worden van hoe ze eruit zagen en keken, eigenlijk had ik er een foto van moeten maken, best grappig ze hadden een rok aan tot over de knie maar die rok was tot onder hun borsten opgetrokken dus ik denk gelijk een bh, in de rok was een blousje gestopt wat tot aan ongeveer hun mond was dichtgeknoopt en dan hadden ze zwarte sokken tot halverwege hun kuiten en van die witte halfopen pantoffels! We moesten in het vliegveld wat formulieren invullen maar ik dacht eigenwijs ik heb m’n visum al dus dat is niet nodig, kon ik weer terug om het wel te doen en weer achteraan aansluiten!
Uiteindelijk mochten we door na een stempel in ons paspoort en onze bagage lag er ondertussen al en helemaal compleet. Deze was natuurlijk al door 1 of ander mannetje op een karretje gelegd die onze koffers wilde tillen en sjouwen, dit gaat ons geld kosten haha. Buiten het gebouw stonden 2 mannen van Projects-Abroad ons al op te wachten en brachten ons naar de auto. Het was best een kleine auto dus wij zeiden gelijk haha daar gaan onze 4 koffers, 3 rugzakken en 4 tassen niet inpassen. Gelukkig was er nog een jeep onderweg maar die was iets later (Afrikaanse tijdsafspraken).
Rond 3uur zijn we richting het gastgezin vertrokken wat ongeveer een uurtje rijden kostte, we zagen niks het was erg donker. We hebben alleen gemerkt hoe het verkeer hier is geregeld en hoe ze rijden. Nou gewoon doodeng, ze rijden natuurlijk al aan de andere kant van de weg dus je bent iedere keer mis, erg raar om te ervaren. Verder rijden ze graag midden op de weg ook als ze iemand inhalen dus dan moet je in de berm gaan rijden.
Arusha is best een grote stad, we sloegen 1 of ander zandweggetje in erg smal tussen allemaal huizen. Ik dacht toen ohjee waar gaan we belanden? Maar het is echt heel goed! Het nichtje van onze gastouders liet ons binnen en bracht ons naar ons eigen stulpje!! Jaa we hebben gewoon ons eigen gebouwtje met ons 3-en: een klein woonkamertje/halletje, dan 2 slaapkamers 1 met stapelbed en 1 met een 2-persoonsbed en we hebben een normale wc en een douche :D. Helemaal gelukkig nu hoef ik mijn been en bilspieren niet te overbelasten van de squad oefeningen op het Franse toilet ;).
We hebben nog wat thee gedronken met het nichtje ( we mogen haar Happy noemen, haar echte naam ben ik alweer vergeten is veels te moeilijk). Toen zijn we eindelijk gaan slapen, wat niet lukte omdat er zo’n Moskee aan het gillen was, verschrikkelijk irritant maar ach. ’s Ochtends stond het ontbijt voor ons al klaar, gewoon boterhammen met pindakaas en jam hmm… mijn pindakaasverslaving blijft dus gewoon. Voor niks al die kg’s aan extra pindakaaspotten in mijn koffer haha.
Zaterdag hebben we verder niet veel gedaan, onze koffer uitgepakt en kennis gemaakt met de 2 kleindochters van Dr. Kway: Angel van 7 jaar, en Glory van 3 jaar. Erg leuke meisjes die vloeiend Engels spreken en absoluut niet verlegen, dus wij vermaken hier ons wel.
Zondag hebben we kennis gemaakt met Dr. Kway en zijn vrouw, zij waren naar hun 2e huis bij de Kilimanjaro naar familie. De dokter was erg vriendelijk en enthousiast, zijn vrouw is op het eerste gezicht euhm.. typisch. Best stevig ;), vol geladen met goud en glitters en nep haar en niet zomaar een plukje nee ik denk dat er wel 2 schapen nodig zijn aan wol! Ze zei verder niks en liet zich goed bedienen. Een rare gewaarwording maar de rest is allemaal erg vriendelijk en open.
Het eten is tot nu toe echt heel lekker! We eten ’s middags de uitgebreide warme maaltijd en ’s avonds ook warm maar dan wat lichter. Je eet je hier iedere keer onpasselijk, want als je zeg dat je het eten lekker vind dan moet je blijven eten tot al het eten op is (maar het zijn bergen eten). Dus mama je herkent me straks niet meer terug van al dat eten! Maar het vlees wat ze overal doorgooien is echt raar, het lijkt net alsof ze gewoon een koe in heel veel kleine stukjes snijden en niet kijken naar wat voor vlees en of het bot is, want er zit overal van die dril vetranden en botjes en hele spieren en pezen, ik heb denk ik tot nu toe alle spieren van een koe wel al geproeft en ze zijn echt allemaal niet lekker. Maar dat maakt ook niet uit, mag blij zijn dat ik eten heb. Het eten wordt klaargemaakt door de housemaid, net als de afwas en alle andere huishoudelijke taken, we hoeven net ons glas op het aanrecht te zetten, erg raar om dit allemaal voor je te laten doen maar als je zelf iets wil doen om hun te helpen zijn ze beledigd dus even wennen. (Ps. Eric, niet boos zijn als ik thuis niet afwas hea ;), dan weet ik niet meer hoe het moet haha nee grapje).
Maandag werden we opgehaald door iemand van Projects-Abroad voor een introductie, we zijn eerst naar het Ngarenaro Health Center waar we stage gaan lopen, en ong. 10 min. Van ons gasthuis vandaan is. De dokter onze supervisor was er niet dus die informatie kwam later.
Verder hebben we toen een dalladalla gepakt, dit zijn kleine busjes die helemaal volgepropt worden, die stinken en vet warm zijn en echt zo vies. Echt was zo niet verfrissend om daar in te zitten maarja lekker knus is gezellig zeker, alleen de Afrikaanse billetjes passen hier over het algemeen niet op 1 stoelzitje, dus die zitten halverwege mijn stoelzitje. Maar als je dan tussen 2 van die Afrikaanse billetjes zit dan ben je dus geplet, een hele ervaring dus ;).
Bij het kantoor hebben we onze werkvergunning geregeld en wat andere vrijwilligers leren kennen, er zitten nu ongeveer 50 vrijwilligers van over heel de wereld voor verschillende projecten in Arusha dus dat is erg leuk.
Toen zijn we na heel veel papieren rompslomp en op het Afrikaanse tempo uiteindelijk terug naar huis gegaan. Op straat wordt je overal nageroepen en als je pech hebt zitten ze nog aan je ook, zo liep ik dus gewoon op de stoep pakt opeens zo’n grote man me bij m’n schouder en zei iets, ik versta er niks van. Keek ik naar mijn schouder was heel m’n tshirt zwart, ielhh… hij lachen, ik boos kijken echt niet grappig, maarja ik was toch al vies van tussen het tostiapparaat à la Afrikaanse billetjes.
Toen we thuis kwamen kwam vlak na ons, de dokter thuis hij had een mega mand met wel 20 mango’s en bananen en ander fruit bij zich, echt heel lekker en allemaal voor ons. Dus tussen die 3 mega maaltijden moeten we nu ook is 10 kg aan fruit zien op te eten voor het slecht is geworden!
We hebben nu 2 dagen in het ziekenhuis gewerkt en het is echt super chill, het personeel is erg vriendelijk en spreekt redelijk Engels (afgezien van het accent), toen we net een half uur op de dienst waren, was er meteen een bevalling. Gaat er hier zo simpel en rustig aan toe, de vrouwen schreeuwen niet ze zijn gewoon stil en die baby wordt er ongeveer gewoon uitgetrokken! Echt zo bizar, verder is er nog niet veel geweest. We hebben ook nog maar 2 ochtendjes daar gestaan, en bijna alle bevallingen zijn ’s nachts daar dus we hopen snel nachtdiensten te mogen gaan lopen.
Tot zover dit, alle andere verhalen en indrukken vertel ik de volgende keer wel.
Xxx Cynthia
Vrijdag op zaterdagnacht zijn we om 10 over 2 plaatselijke tijd aangekomen op vliegveld Kilimanjaro. Dit was een klein luchthaventje maar netjes. We moesten daar eerst langs van die militaire vrouwen voor onze visum. Je zou alleen al bang worden van hoe ze eruit zagen en keken, eigenlijk had ik er een foto van moeten maken, best grappig ze hadden een rok aan tot over de knie maar die rok was tot onder hun borsten opgetrokken dus ik denk gelijk een bh, in de rok was een blousje gestopt wat tot aan ongeveer hun mond was dichtgeknoopt en dan hadden ze zwarte sokken tot halverwege hun kuiten en van die witte halfopen pantoffels! We moesten in het vliegveld wat formulieren invullen maar ik dacht eigenwijs ik heb m’n visum al dus dat is niet nodig, kon ik weer terug om het wel te doen en weer achteraan aansluiten!
Uiteindelijk mochten we door na een stempel in ons paspoort en onze bagage lag er ondertussen al en helemaal compleet. Deze was natuurlijk al door 1 of ander mannetje op een karretje gelegd die onze koffers wilde tillen en sjouwen, dit gaat ons geld kosten haha. Buiten het gebouw stonden 2 mannen van Projects-Abroad ons al op te wachten en brachten ons naar de auto. Het was best een kleine auto dus wij zeiden gelijk haha daar gaan onze 4 koffers, 3 rugzakken en 4 tassen niet inpassen. Gelukkig was er nog een jeep onderweg maar die was iets later (Afrikaanse tijdsafspraken).
Rond 3uur zijn we richting het gastgezin vertrokken wat ongeveer een uurtje rijden kostte, we zagen niks het was erg donker. We hebben alleen gemerkt hoe het verkeer hier is geregeld en hoe ze rijden. Nou gewoon doodeng, ze rijden natuurlijk al aan de andere kant van de weg dus je bent iedere keer mis, erg raar om te ervaren. Verder rijden ze graag midden op de weg ook als ze iemand inhalen dus dan moet je in de berm gaan rijden.
Arusha is best een grote stad, we sloegen 1 of ander zandweggetje in erg smal tussen allemaal huizen. Ik dacht toen ohjee waar gaan we belanden? Maar het is echt heel goed! Het nichtje van onze gastouders liet ons binnen en bracht ons naar ons eigen stulpje!! Jaa we hebben gewoon ons eigen gebouwtje met ons 3-en: een klein woonkamertje/halletje, dan 2 slaapkamers 1 met stapelbed en 1 met een 2-persoonsbed en we hebben een normale wc en een douche :D. Helemaal gelukkig nu hoef ik mijn been en bilspieren niet te overbelasten van de squad oefeningen op het Franse toilet ;).
We hebben nog wat thee gedronken met het nichtje ( we mogen haar Happy noemen, haar echte naam ben ik alweer vergeten is veels te moeilijk). Toen zijn we eindelijk gaan slapen, wat niet lukte omdat er zo’n Moskee aan het gillen was, verschrikkelijk irritant maar ach. ’s Ochtends stond het ontbijt voor ons al klaar, gewoon boterhammen met pindakaas en jam hmm… mijn pindakaasverslaving blijft dus gewoon. Voor niks al die kg’s aan extra pindakaaspotten in mijn koffer haha.
Zaterdag hebben we verder niet veel gedaan, onze koffer uitgepakt en kennis gemaakt met de 2 kleindochters van Dr. Kway: Angel van 7 jaar, en Glory van 3 jaar. Erg leuke meisjes die vloeiend Engels spreken en absoluut niet verlegen, dus wij vermaken hier ons wel.
Zondag hebben we kennis gemaakt met Dr. Kway en zijn vrouw, zij waren naar hun 2e huis bij de Kilimanjaro naar familie. De dokter was erg vriendelijk en enthousiast, zijn vrouw is op het eerste gezicht euhm.. typisch. Best stevig ;), vol geladen met goud en glitters en nep haar en niet zomaar een plukje nee ik denk dat er wel 2 schapen nodig zijn aan wol! Ze zei verder niks en liet zich goed bedienen. Een rare gewaarwording maar de rest is allemaal erg vriendelijk en open.
Het eten is tot nu toe echt heel lekker! We eten ’s middags de uitgebreide warme maaltijd en ’s avonds ook warm maar dan wat lichter. Je eet je hier iedere keer onpasselijk, want als je zeg dat je het eten lekker vind dan moet je blijven eten tot al het eten op is (maar het zijn bergen eten). Dus mama je herkent me straks niet meer terug van al dat eten! Maar het vlees wat ze overal doorgooien is echt raar, het lijkt net alsof ze gewoon een koe in heel veel kleine stukjes snijden en niet kijken naar wat voor vlees en of het bot is, want er zit overal van die dril vetranden en botjes en hele spieren en pezen, ik heb denk ik tot nu toe alle spieren van een koe wel al geproeft en ze zijn echt allemaal niet lekker. Maar dat maakt ook niet uit, mag blij zijn dat ik eten heb. Het eten wordt klaargemaakt door de housemaid, net als de afwas en alle andere huishoudelijke taken, we hoeven net ons glas op het aanrecht te zetten, erg raar om dit allemaal voor je te laten doen maar als je zelf iets wil doen om hun te helpen zijn ze beledigd dus even wennen. (Ps. Eric, niet boos zijn als ik thuis niet afwas hea ;), dan weet ik niet meer hoe het moet haha nee grapje).
Maandag werden we opgehaald door iemand van Projects-Abroad voor een introductie, we zijn eerst naar het Ngarenaro Health Center waar we stage gaan lopen, en ong. 10 min. Van ons gasthuis vandaan is. De dokter onze supervisor was er niet dus die informatie kwam later.
Verder hebben we toen een dalladalla gepakt, dit zijn kleine busjes die helemaal volgepropt worden, die stinken en vet warm zijn en echt zo vies. Echt was zo niet verfrissend om daar in te zitten maarja lekker knus is gezellig zeker, alleen de Afrikaanse billetjes passen hier over het algemeen niet op 1 stoelzitje, dus die zitten halverwege mijn stoelzitje. Maar als je dan tussen 2 van die Afrikaanse billetjes zit dan ben je dus geplet, een hele ervaring dus ;).
Bij het kantoor hebben we onze werkvergunning geregeld en wat andere vrijwilligers leren kennen, er zitten nu ongeveer 50 vrijwilligers van over heel de wereld voor verschillende projecten in Arusha dus dat is erg leuk.
Toen zijn we na heel veel papieren rompslomp en op het Afrikaanse tempo uiteindelijk terug naar huis gegaan. Op straat wordt je overal nageroepen en als je pech hebt zitten ze nog aan je ook, zo liep ik dus gewoon op de stoep pakt opeens zo’n grote man me bij m’n schouder en zei iets, ik versta er niks van. Keek ik naar mijn schouder was heel m’n tshirt zwart, ielhh… hij lachen, ik boos kijken echt niet grappig, maarja ik was toch al vies van tussen het tostiapparaat à la Afrikaanse billetjes.
Toen we thuis kwamen kwam vlak na ons, de dokter thuis hij had een mega mand met wel 20 mango’s en bananen en ander fruit bij zich, echt heel lekker en allemaal voor ons. Dus tussen die 3 mega maaltijden moeten we nu ook is 10 kg aan fruit zien op te eten voor het slecht is geworden!
We hebben nu 2 dagen in het ziekenhuis gewerkt en het is echt super chill, het personeel is erg vriendelijk en spreekt redelijk Engels (afgezien van het accent), toen we net een half uur op de dienst waren, was er meteen een bevalling. Gaat er hier zo simpel en rustig aan toe, de vrouwen schreeuwen niet ze zijn gewoon stil en die baby wordt er ongeveer gewoon uitgetrokken! Echt zo bizar, verder is er nog niet veel geweest. We hebben ook nog maar 2 ochtendjes daar gestaan, en bijna alle bevallingen zijn ’s nachts daar dus we hopen snel nachtdiensten te mogen gaan lopen.
Tot zover dit, alle andere verhalen en indrukken vertel ik de volgende keer wel.
Xxx Cynthia
-
29 Januari 2014 - 16:30
Judy:
Hey Cynthia!
Wat leuk om je eerste avonturen te mogen lezen!
Ben benieuwd naar welke verhalen er nog gaan komen.
Succes en geniet ervan!
Liefs, Judy en knuffel van Lucas. -
29 Januari 2014 - 16:58
Josephien:
Hee wat ontzettend leuk om te lezen dat het zo leuk is. Geniet ervan, kom kilo's aan en laat je bedienen. Als je terugkomt is dat verleden tijd. Dikke kus x -
29 Januari 2014 - 17:04
Betty Steneker:
Hoi Cynthia. Leuk joh om je verhaal te lezen, is toch een hele ervaring om daar te zijndus geniet ervan en als je terug komt neem dan een paar mango's voor me mee. Ik kijk met spanning uit naar je volgende avontuur. Liefs -
29 Januari 2014 - 17:18
Angelique:
Wat een heerlijk verhaal!! Geniet ervan lieverd!! Xx!! -
29 Januari 2014 - 17:31
Franny Witte:
Hoi Cynthia,
Wat een hele ervaring dat je daar stage mag lopen. Je verteld het super grappig, ik heb echt zitten lachen over je Afrikaanse tosti ervaring.
Heel veel plezier nog in Afrika en doe goed je best. We zien uit naar je volgende blog.
Xxxx Franny -
29 Januari 2014 - 17:49
Joke Loog:
Wat een belevenissen,leuk om te lezen,blijf je volgen.Wens je een leuke tijd,geniet ervan,liefs tante Joke. -
29 Januari 2014 - 17:51
Jeanine:
Hoi cynthia fjn om te horen dat je het naar je zin hebt. Ben benieuwd naar je ervaringen. Pas goed op ezelf. Xxxxxx -
29 Januari 2014 - 18:45
Erica:
Hoi Cynthia!
Wat een leuke eerste verhaal en ik zie t ook al helemaal gebeuren met het visum! Geniet ervan en ik benieuwd naar je volgende verhalen!
Liefs! Erica -
29 Januari 2014 - 18:52
Lieke:
Het cynthia !
Goed om te horen dat het leuk is en ook in het ziekenhuis ! Heel veel plezier en ben benieuwd naar je volgende verhaal xxxx -
29 Januari 2014 - 19:10
Jean-pierre:
Wereldervaring!!!! Have fun grts -
29 Januari 2014 - 19:16
Evelien Monster:
Hoi Cyn, geniet met volle teugen daar, en wat kan jij leuk schrijven. Als je roeping als verloskundige toch op niets uit mocht lopen kan je altijd nog als schrijfster aan de slag. Zeker weten dat dat ook zou gaan lukken. Misschien kan je het wel gaan combineren, bevallingsverhalen ala Help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt.
Hoop nog veel van je op deze manier te mogen lezen
dikke kus aan alle 3 -
29 Januari 2014 - 21:09
Manouk :
Hee Cynthia, heel erg leuk je verhaal. Gelukkig is het leuk in het ziekenhuis.
Geniet er van! Benieuwd naar je volgende verhaaaltje :)
-
30 Januari 2014 - 09:36
Jeske (Projects Abroad):
Hoi Cynthia!
Jij kan inderdaad leuk schrijven! Grappig om je eerste ervaring te lezen. Ja Tanzania, dat is wel even wat anders! Goed om te lezen dat je goed bent aangekomen en een goede introductie hebt gehad. Voor nu heel veel plezier gewenst en veel succes in het ziekenhuis, dat je maar veel mag zien en leren!
Groetjes,
Jeske (Projects Abroad Nederland) -
30 Januari 2014 - 09:46
Sjaak:
Dag Cynthia
Leuk om je zo te volgen heel veel s6 verder
En pas goed op je zelf,
Grt
Ome Sjaak xx -
30 Januari 2014 - 12:52
Mirjam:
Leuk verhaal, ga zo door. We zien uit naar het vervolg! Gr mirjam
-
30 Januari 2014 - 19:07
Jannika:
Hoi Cynthia
Mooi verhaal. Geniet ervan.
Liefs Jannika
-
30 Januari 2014 - 20:50
Thea Van Den Ouden:
Hoi lieverd, wat ontzettend fijn om te lezen dat je het eten daar wel lekker vindt. Was al bang dat je nog meer zou afvallen.
En ook nog eens een leuk huisje voor jullie zelf, te gek!
Ps. bedank die dr. Kway maar van mij dat hij jullie zo verwent met dat al dat fruit. :-).
Veel liefs mamsie. xxxxx hvj -
31 Januari 2014 - 11:33
W.van Den Bossche:
Hoi Chyntia wat leuk dat we zo met je mee kunnen kijken wat je allemaal mee maakt.
groetjes Oma en Opa -
31 Januari 2014 - 20:07
David, Marieke En Teun:
Lieve Cynthia
Wat ontzettend fijn om je eerste reisverslag te lezen. Blij te lezen dat jullie goed zijn aangekomen. Heel veel plezier en succes!
WE kijken uit naar je volgende verhalen.
LIefs, David, Marieke en dikke knuffel van teun! -
31 Januari 2014 - 20:51
Ingrid:
Hoi Cynthia
Wat een leuk verslag heb je geschreven.
Fijn hoor dat jullie een fijn en goed plekje hebben en een goede verzorging van de dokter.
Benieuwd hoor naar al je avonturen.
Lieve groetjes van ons, Ingrid -
31 Januari 2014 - 20:58
Thérèse:
Hallo Afrika-ganger......ik geniet van jouw verhaal......herken door jou beschreven dingen/situaties die ik zo'n dikke 30 jaar geleden ook heb mee gemaakt......lees duidelijk dat je er van geniet......hou dat zo en probeer niet alles te begrijpen wat je mee maakt......dat komt wel als je weer thuis bent.....en sommige situaties zijn gewoon niet te begrijpen haha!
Zit alweer te wachten op "het volgende hoofdstuk"
Groetjes, Thérèse
-
01 Februari 2014 - 13:49
Ko Van Den Ouden:
Veel plezier daar , leuk verhaal en ben benieuwd naar je volgende avonturen
groetjes Ko en Mathilde -
01 Februari 2014 - 23:01
Yolanda Jansen:
Hoi Cynthia,
Leuk verhaal, grappig opgeschreven, je leest het zoals je het zou vertellen tijdens de koffie pauze.
succes verder.Groetjes Yolanda -
02 Februari 2014 - 15:42
Elisabeth:
Ha lieveke,
erg leuk geschreven, heerlijk om te lezen!!
Gelukkig gaat alles goed, en heb je het naar je zin!!:)
Veel dingen komen me bekend voor echt grappig, de dalla dalla housemaids en het rijverkeer !!
Succes en geniet!
Tot je volgende avontuurstory
xx elies! -
02 Februari 2014 - 18:57
Leen:
Hi Cynthia,
We hebben drie volslanke dames op Schiphol afgezet, er komen zo te horen drie bruingebrande schones met hier en daar naar volledig Tanzaniaans gebruik wat extra kilos aan de achterwerken. Heb je daar ook nodig om jou deel van de stoel op te eisen, zo werkt dat daar gewoon. Geniet, leer zo veel mogelijk en maak er wat van.
Groetjes! Leen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
